رابطه بین نقش هیات مدیره در طراحی مدیریت راهبردی و عملکرد مالی شرکت

یکی از عوامل اصلی بهبود کارائی اقتصادی در هر کشوری حاکمیت شرکتی در آن کشور است که در برگیرنده مجموعه ای از روابط میان هیات مدیره، مدیریت شرکت، سهامداران و سایر گروه های ذینفع است. حاکمیت شرکتی ساختاری را فراهم می کند که از طریق آن تدوین اهداف و وسایل دستیابی به آن ها و نظارت بر عملکرد شرکت تعیین می شود. با توجه به نقش تعیین کننده مکانیزم های حاکمیت شرکتی در عملکرد شرکت ها، در این تحقیق، رابطه بین مکانیزم داخلی هیات مدیره و نحوه تاثیر آن بر عملکرد مالی شرکت ها از طریق طراحی مدیریت راهبردی، مورد بررسی قرار گرفته است. نقش های هیات مدیره در مدیریت راهبردی بر اساس میزان مشارکت هیات مدیره در مرحله تدوین استراتژی تعیین شده است. برای مشخص کردن نقش هیات مدیره در مدیریت راهبردی، پرسشنامه ای را که بر اساس مدل ویلن و هانگر و نادلر طراحی شده بود را بین 92 عضو هیات مدیره، شرکت های بورس اوراق بهادار تهران توزیع گردید که از این بین 75 عضو از اعضا هیات مدیره به پرسشنامه پاسخ دادند. عملکرد مالی (q توبین) نیز با استفاده از اطلاعات ترازنامه شرکت محاسبه شده است. فرضیه های تحقیق به کمک ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چند گانه مورد تحلیل قرار گرفته و نتایج تحقیق حاکی از آن است که رابطه معناداری بین نقش هیات مدیره در مدیریت راهبردی و عملکرد مالی شرکت ها وجود دارد. به عبارت دیگر هیات مدیره های که نقش های تسریع کننده، مشارکت فعال، مشارکت تشریفاتی را در مدیریت راهبردی داشتند، اثر مثبتی بر عملکرد مالی شرکت دارند. و هیات مدیره های که نقش های حداقل نظارت، مهر لاستیکی، و شبح را در مدیریت راهبردی داشتند، اثر منفی بر عملکرد مالی شرکت دارند. بنابراین پیشنهاد می شود که هیات مدیره ها مشارکت بیشتری در مدیریت راهبردی داشته باشند.